Złowione późną wiosną ryby umieszcza się w roztworze soli w drewnianych beczkach i odkłada do kiszenia na słońcu. Trwa to kilka miesięcy do momentu, gdy śledzie przekłada się do puszek. Ze względu na zbierający się podczas fermentacji gaz, puszki pęcznieją.

Surströmming cuchnie tak, że Szwedzi na ogół otwierają puszki pod wodą - nawet kropla zalewy na palcach może pozostawiać cuchnącą woń przez wiele dni.

Kilka linii lotniczych, m.in. Air France, KLM i British Airways zakazało wnoszenia na pokład kiszonych śledzi w obawie, że napęczniała puszka może wybuchnąć. Liczne wspólnoty mieszkaniowe w Szwecji zabraniają otwierania puszki w mieszkaniach.

Tradycyjnie surströmming spożywa się z cienkim chlebem zwanym tunnbröd, drobno posiekaną czerwoną cebulką i mandelpotatis - gatunkiem małych ziemniaków o słodkawym smaku. Potrawę należy popić piwem lub zmrożoną kminkową wódką nazywaną aquavit. Są i tacy, którzy preferują mleko.

Podobnie jak krążące wyzwanie cynamonowe lub obecny trend wylewania wiadra zimnej wody (Ice Bucket Challenge ALS), internet pełny jest filmów dokumentujących reakcje ludzi kosztujących szwedzkiego przysmaku...