2017-10-26
Znajduje się tu m.in. Torre de Belém – militarna wieża zbudowana przez Manuela I Szczęśliwego, w latach 1515-1520. Wieża pełniła funkcję punktu orientacyjnego i strażnicy przy wejściu do portu. W późniejszych latach mieściło się w niej więzienie (w 1833 r. był tu więziony generał Józef Bem – twórca Legionu Polskiego w Portugalii). Wieża zbudowana jest w stylu manuelińskim. Wiąże on ze sobą cechy późnego gotyku z mocnym pierwiastkiem motywów morskich i orientalnych. Przykładem tego stylu jest m.in.: Klasztor Hieronimitów czy elementy Dworca Kolejowego w Lizbonie.
Stając przy Torre de Belém, w zasięgu wzroku dostrzec możemy Farol do Bugio – lichą latarnię, która jest umownym punktem końca cywilizacji (Tag) i początkiem nicości (Ocean Atlantycki). Patrząc na zachód i wypatrując, co jest po drugiej stronie Wielkiej Kałuży, za plecami znajduje się kolejna ważna atrakcja – Pomnik Odkrywców (Padrão dos Descobrimentos). Młody wiekiem (odsłonięty w 1960 r.), niczym pacholęcie ledwie odstawione od matczynej piersi, ale o znaczeniu wielkim, jak dokonania Henryka Żeglarza. Pomnik przedstawia ważne postacie z okresu Ery Wielkich Odkryć Geograficznych. Przed pomnikiem znajduje się mozaika przedstawiająca mapę podróży portugalskich odkrywców. O skali Imperium niech świadczy fakt, że mozaikę najlepiej oglądać z wysokości ósmego piętra tegoż pomnika. Wówczas widać ogrom i skalę portugalskich odkryć, z trudem upchniętych na 50 metrach chodnika i marmuru.
Najważniejszy zabytek Belém jednak stoi w pewnym oddaleniu od wód Tagu. Klasztor Hieronimitów (Mosteiro dos Jerónimos) – zbudowany z polecenia króla Manuela I w latach 1502-51, w podzięce za szczęśliwie zakończoną wyprawę Vasco da Gamy do Indii. Uważany jest za perłę stylu manuelińskiego. Zwiedzanie klasztoru można zacząć od kościoła Igreja Santa Maria de Belém, gdzie znajduje się grób Vasco da Gamy. Krużganki klasztorne – Claustro należą do najpiękniejszych w całej Portugalii.
fot. Shutterstock
Tysiące turystów co roku przyjeżdżają do Belém podziwiać turystyczne atrakcje i jednocześnie tysiące lizbończyków zaopatrzonych w piknikowe kosze z prowiantem i koce, odwiedzają okoliczne bulwary i park szukając chwili wytchnienia od głośnego centrum. To miejsce, jak Pola Mokotowskie, jak londyńskie parki, przyciągają mieszkańców, którzy przy butelce vinho verde wspominają cudowne czasy potężnej Portugalii, czasów odkryć Henryka Żeglarza, Vasco da Gamy czy Bartolomeu Diasa. Obie nacje – autochtonów i turystycznych barbarzyńców żyją tu w doskonałej koegzystencji.